Στ’ απάνω το σκαλί

Νύχτα καθόμαστε στ' απάνω το σκαλί
Εσύ να βλέπεισ τα δυο μάτια μου να στάνε
Κι εγώ στο πόρτο το καράβι που 'χε ερθεί
Κι οι άγκυρέσ του την καρδιά στα δυο να σπάνε

Τώρα καθόμαστε σαν τότε στο σκαλί
Στράφι που πήγανε τα χρόνια μασ να λέμε
Σε κάθε μπάρκο σβήναμε κι ένα φιλί
Ζωή μασ γέννησεσ φτωχούσ χωρίσ να φταίμε