Ζωή πια σε βαρέθηκα

Ζωή πια σε βαρέθηκα
Γιατί πολύ παιδεύτηκα
Για μένα είσαι μαρτύριο κι έχεισ αντί για χάρεσ
Τα πιο μεγάλα βάσανα τισ πιο βαριέσ λαχτάρεσ

Ζωή πια σε βαρέθηκα
Και καταριέμαι τη στιγμή
Στον κόσμο αυτόν που βρέθηκα

Το κουρασμένο μου κορμί
Το δέρνουν χίλιοι δυο καημοί
Δίχωσ πατέρα έμεινα κι έχω πολλέσ φροντίδεσ
Οι πίκρεσ με μαράζωσαν με γέμισαν ρυτίδεσ

Ζωή πια σε βαρέθηκα
Και καταριέμαι τη στιγμή
Στον κόσμο αυτόν που βρέθηκα

Απ' την αυγή ωσ το δειλινό
Αναστενάζω και πονώ
Σκληρά παλεύω για να βγω απ' τισ υποχρεώσεισ
Ζωή φύγε από μένανε φύγε να με γλιτώσεισ

Ζωή πια σε βαρέθηκα
Και καταριέμαι τη στιγμή
Στον κόσμο αυτόν που βρέθηκα