ต้นทางคือฮัก ปลายทางคือเฮา
เบิ่งทางสิไป
คือไกลแท้น้อ
หันเบิ่งหน้าคนรอ
คือท้อแท้เด้คนดี
อดสาเอา
เพราะเฮามันจน
การดิ้นรน
นั้นคือหน้าที่
ห้ามน้ำตาแหน่ติ๊
อย่ารินไหล
ใจอ้ายสิหล่น
บ่ต้องกังวลอ้ายสิทนเพื่อเจ้า
สู้กับเหงา
หนักเบาสิดั้นด้น
ไปบ่ดนอ้ายสิหวนคืนมา
ถ่าเด้อนาง
ถ่าเด้อใจ
ห่อเอาไว้ดีดีเด้อสัญญา
อดทนเด้อนาง
อดเอาเด้อหล่า
มื้อนี่บอกลา
มื้อหน้าสิกลับมาเคียงนาง
สิข้ามดงพญาเย็น
ฝ่าดงพญาไฟ
สิลำบากเพียงใด
บ่ย่านอีหยังจักอย่าง
รอดวงแด
แค่คนเดียว
คือเจ้าเพียวเพียว
อีหลีนาง
คึดเห็นหน้าทุกครั้ง
เจอะอีหยังอ้ายก็มีแรงทน
บ่ต้องกังวลอ้ายสิทนเพื่อเจ้า
สู้กับเหงา
หนักเบาสิดั้นด้น
ไปบ่ดนอ้ายสิหวนคืนมา
ถ่าเด้อนาง
ถ่าเด้อใจ
ห่อเอาไว้ดีดีเด้อสัญญา
อดทนเด้อนาง
อดเอาเด้อหล่า
มื้อนี่บอกลา
ฮอดมื้อหน้าสิกลับมาเคียงเงา
ต้นทางคือเจ้าที่ฮัก
ปลายทางก็ยังคือเฮา
อ้ายสิไปคว้าดวงดาว
แห่งฝันสองเฮา
มาฝากนาง