สิ้นกลิ่นดอกคูณ

ขอฝากคำกลอนเป็นสุนทรเฝ้าวอนกล่าว
จากใจของผู้บ่าวที่ปวดร้าวเคล้าระทม
ขอส่งใจไปกับลมอกแสนตรมใจแสนเศร้า
จากโคนต้นคูนฝั่งมูลที่เก่าทั้งสองเราเคยพร่ำจำนรรจ์

สิ้นจันทร์วันเพ็ญที่ลอยเด่นเหมือนดั่งคืนนั้น
สิ้นกลิ่นดอกคูนที่หอมกรุ่นเหมือนกระแจะจันทร์
คืนนี้หนอกับคืนนั้นช่างต่างกันเสียนี่กระไร

ขอส่งใจไปกับลมถึงคู่สมเคยภิรมย์มาจากไกล
กลับมาร่วมสร้างถางทางหัวใจสัญญาเอาไว้ยังไง
ว่าจะไม่ไกลหนุ่มลำน้ำมูล