Η.

Είναι μέρεσ που πατάω γερά
Είναι μέρεσ που το νιώθω πωσ πεθαίνω
Δεν ξέρω αν είναι πριν ή τώρα ή μετά
Μα μέσα σε είκοσι λεπτά
Σ' είδα να με μισείσ
Σ' είδα να μ' αγαπάσ και περιμένω

Φωνή του φίλου κατάντησε φτηνή
Στην κρίση σου αλύπητα αφημένη
Και κάπου υπάρχει μια αιώνια απειλή
Σε σένανε μονάχα αφοσιωμένη

Είμαστε μόνοι εγώ και συ
Κι ανάμεσά μασ μια φωνή απελπισμένη
Σ' ό,τι μισώ σ' ό,τι αγαπώ
Είμαι εγώ μα πίσω μου εσύ είσαι κρυμμένη

Του εγώ μου φίλε τα όσα στεγανά
Διαλύθηκαν σε κάποια μαύρη φλέβα
Σ' ένα μονόδρομο αγωνίασ αλήθεια και ψευτιά
Το ίδιο πρόσωπο σκοτάδι με τη μέρα

Παραμονεύει στη σκιά με μια καρδιά και μια παντιέρα
Είν' η ηρωίνη φίλε και ίσωσ να ξεχαστείσ
Μασ λεσ πωσ την ελέγχεισ
Πωσ ξέρεισ τι ζητάσ και το γιατί

Θέλει χρυσάφι και κάποια υποταγή
Αγάπη μεταχείριση στα μέτρα τα δικά τησ
Είν' επικίνδυνη και θέλει προσοχή
Θανάτου άγγελοσ σωματοφύλακάσ τησ

Μα είναι γλυκιά πολύ γλυκιά
Μα είναι κλειστά τα περιθώριά τησ
Και είναι αυτή μονάχα αυτή
Και δεν μπορεί κανένασ μα κανείσ να την χορτάσει

Ένα φιξάκι φίλε δεν είναι παρά μια στιγμή
Κι όμωσ μπορεί να γίνει μια ολόκληρη ζωή