Japie Groen

De eeuw is oud de eeuw is moe
En sukkelt naar z'n einde toe
Er komen andere tijden
De toekomst wenkt de toekomst lokt
Maar dat mij soms de adem stokt
Dat is niet te vermijden

Want ik denk nog vaak aan Japie Groen
Mijn joodse klasgenoot van toen
Die nauwelijks mocht leven
Die mij voor hij werd opgepakt
En in die wagen werd gesmakt
Zijn speelgoed heeft gegeven

En achter ieder joods gezicht
Zie ik het zwarte doodsbericht
Dat nooit meer zal verdwijnen
Vermoord vernederd en verschopt
Een wereldbeeld dat nooit meer klopt
Door de kampen en de treinen

De eeuw is straks geschiedenis
En het is goed da dat zo is
Die wordt netjes opgeborgen
Maar van die hele eeuw van toen
Blijft toch dat beeld van Japie Groen
Die éne van die zes miljoen
En dat neem ik mee naar morgen