Ο χρόνος του Γενάρη
Οι νύχτεσ του γενάρη έχουν στόμα
Και λένε παραμύθια τισ γιορτέσ
Τσακίζουνε του μπουκαλιού το πώμα
Και πίνουν να μεθάνε οι ποιητέσ
Οι μέρεσ του γενάρη έχουν μάτια
Που κλέβουνε το φωσ και το σκορπούν
Τα δειλινά σε έρημα δωμάτια
Εκείνων που θυμούνται κι αγαπούν
Οι μέρεσ και οι νύχτεσ του γενάρη
Σα δέντρα κρεμασμένα στη βροχή
Στιχάκια γράφουν σ' ένα καλαντάρι
Και στισ καρδιάσ τα φύλλα μιαν ευχή
Ο χρόνοσ του γενάρη γκρίζα δάφνη
Παράθυρα τησ μνήμησ ανοιχτά
Αναπολεί τον ποιητή καβάφη
Την αλεξάνδρεια αποχαιρετά
Οι μέρεσ του γενάρη έχουν μάτια
Που κλέβουνε το φωσ και το σκορπούν
Τα δειλινά σε έρημα δωμάτια
Εκείνων που θυμούνται κι αγαπούν
Οι μέρεσ και οι νύχτεσ του γενάρη
Σα δέντρα κρεμασμένα στη βροχή
Στιχάκια γράφουν σ' ένα καλαντάρι
Και στισ καρδιάσ τα φύλλα μιαν ευχή