Δυο μαύρα βότσαλα

Μόνο μια κάμαρα να βλέπει βορινά
Στην άκρη ένα κρεβάτι σιδερένιο
Ένα τραπέζι μια καρέκλα στην γωνιά
Κάτω απ' το κέντημα με τον εσταυρωμένο

Δυο μαύρα βότσαλα μεγάλα να κρατούν
Τα φύλλα στο γαλάζιο παραθύρι
Όλα να δίνουν και ποτέ να μη ζητούν
Με τουσ αθάνατουσ να ζεισ εκεί που ζουν
Και τα θαλασσινά λουλούδια στο ποτήρι

Τα νέα του κόσμου θα 'ρχονται αργά
Θα 'χεισ μια ρίζα ελιάσ και το κηπάκι
Ένα πουλί κάθε πρωί θα σ' ευλογά
Θα 'χεισ τη χάρη αυτών που ζήσανε μονάχοι

Δυο μαύρα βότσαλα μεγάλα να κρατούν
Τα φύλλα στο γαλάζιο παραθύρι
Όλα να δίνουν και ποτέ να μη ζητούν
Με τουσ αθάνατουσ να ζεισ εκεί που ζουν
Και τα θαλασσινά λουλούδια στο ποτήρι