Κράτησα κάτι για μένα

Ήτανε γραφτό να γίνει πάλι
Να φανούμε αδύναμοι μικροί
Ο δικόσ μου ουρανόσ να φωνάζει
Κι εσύ τίποτα πια μόνο σιωπή

Κράτησα κι εγώ κάτι για μένα
Όχι πολλά
Έμαθα να ζω χωρίσ εσένα
Χωρίσ φτερά

Όσεσ λύπεσ έρθουν τισ πετάω
Μα εκείνο που με καίει πιο πολύ
Είναι που όταν λέω σ' αγαπάω
Χάνεται η φωνή μου στη βουή