Κακό αστείο

Τα πρόσωπα τουσ σαν πέτρεσ στη βροχή
Ακίνητοι κι ανέκφραστοι ουρλιάζουν
Δεν έκαναν μια σκέψη αληθινή
Και τα όνειρα τουσ στα ψέματα βουλιάζουν

Τα μάτια τουσ σαν πόρτεσ κλειδωμένεσ
Ανίσχυροι μετέωροι κοιτάζουν
Παραδομένοι σε μάχεσ πουλημένεσ
Τα πλαστικά χαμόγελα ετοιμάζουν

Πάντα το ίδιο κακό αστείο
Μα δε γελάει ποτέ κανείσ
Καπετάνιοι σε τρύπιο πλοίο
Δε θα μασ σώσει κανείσ