Η ψυχή μου δεν ησυχάζει

Σπάω τον παλιό μου καθρέφτη
Να δω αν αισθάνομαι ακόμα
Κοιτάω τον πόνο στα μάτια
Να βρω την αγάπη στα χρόνια
Τρυπάω τισ χίλιεσ μου σκέψεισ
Και ξέρω από παλιά τ' άρωμά τουσ
Θέλω να ξεχάσω τισ λέξεισ
Μα πάντα θα βγαίνω μπροστά τουσ

Είναι η ψυχή μου που δεν ησυχάζει
Είναι ο κόσμοσ που πάντα θα αλλάζει
Είναι αυτά που αντέχουν ακόμα
Τα τραγούδια από στόμα σε στόμα

Ειν τα παιδιά με τα σακίδια
Οι θησαυροί μεσ στα σκουπίδια
Ειν η ζωή που απλώνει το χέρι
Ειν ο καρπόσ και το μαχαίρι
Ειν το ποταμι που κυλαει
Και κάπου παει που μασ παει

Ειν' ότι εχει ξεκινήσει
Και είναι αργά να σταματήσει
Είναι το αύριο που μασ μένει
Και δεν μπορεί να περιμένει
Είναι το πλοίο που αφήνει το λιμάνι
Σαν μπουκάλι στο νερό
Κάποιοι του λένε στο καλό
Κάποιοι πολύ μακριά από 'δώ
Το βλέπουνε να φτάνει

Είναι ο σπόροσ που πάντα θα βρίσκει το φωσ
Είναι ο ουρανόσ που δεν είναι κανενόσ
Είναι η δικέσ μασ βραδιέσ με φεγγάρι
Που κανείσ δεν μπορεί να μασ πάρει
Είναι του χρόνου μασ η ρόδα που γυρίζει
Κι αν σου φανεί πωσ σταματά
Άλα και πάρε με αγκαλιά

Δίνει η αγάπη μια κλωτσιά
Κι η γη ξαναγυρίζει