Φάνης

Δυο χρόνια είχα να σε δω
Και σε συνάντησα ξανά μια κυριακή
Κερνούσεσ ούζα και κονιάκ στο καφενείο
Και τα καλά σου φόραγεσ σαν να 'τανε γιορτή

Δεν ήσουνα φαντάροσ για να σου πω καλόσ πολίτησ
Μα ούτε και που γιόρταζεσ για να σου πω χρονιά πολλά
Τρελάδικο και φυλακή δυο χρόνια κι έξι μήνεσ
Ήπια το ούζο κι είπα γεια χαρά

Το ξέρω ζήτησεσ δουλειά σε χίλια δυο αφεντικά
Κι όλοι ζητούσανε να δουν συστάσεισ προϋπηρεσία
Μα μόλισ είδανε κι αυτοί πωσ είχεσ κίτρινο χαρτί
Σε διώξανε σαν το σκυλί κι ούτε σ' αφήσανε να πεισ
Μια δικαιολογία

Και είπεσ στην αρχή καλά κι αλλού εζήτησεσ δουλειά
Κι αλλού ξανά κι αλλού τα ίδια και τα ίδια
Μα ήσουν άτυχοσ πολύ γιατί έπεσεσ και σ' εποχή
Που όλοι σφίγγαν το λουρί κι εσύ είχεσ κίτρινο χαρτί
Κι αυτό το χρώμα ξέρεισ φέρνει αλλεργία

Κι ερχότανε κι ο πυρετόσ κάθε που νύχτωνε
Σε τυρρανούσε καλοκαίρι και χειμώνα
Κι είναι μαρτύριο τρομερό το βίτσιο αυτό το βρομερό
Που σου 'μαθε στη φυλακή
Εκείνοσ ο ψηλόσ απ' τη δραπετσώνα
Σου λείπει η σκόνη η λευκή το ξέρεισ πωσ δεν φταισ εσύ
Φωτιέσ σου καίνε το κορμί
Κουτάλι και βελόνα

Και έκανεσ υπομονή γιατί φοβόσουν το κελί
Καλόπιανεσ τη μοναξιά και τον ασβέστη που 'πεφτε
Σαν χιόνι απ' το ταβάνι
Και μέχρι να σου βγει η ψυχή δεν θα ξεχάσεισ μια στιγμή
Κάποια βραδιά στη φυλακή φωνέσ και κλάματα
Κι είπανε τ' αλλο το πρωί στο δεκαπέντε το κελί
Ότι βιάσαν οι παλιοί τον έφηβο το φάνη

Κι όταν σε βρήκαν παγωμένο στο κελί σου
Είπαν αυτόσ είναι απ' ώρα πια νεκρόσ
Και κάποιοσ έτρεξε τηλέφωνο να πάρει
Πέντε βδομάδεσ τώρα υπόφερεσ το ξέρω
Το ξέρω σου 'λειψε η σκόνη η λευκή
Και μού 'λεγεσ εκεί ξανά δε θα γυρίσω
Βαρέθηκα τισ νύχτεσ τισ λευκέσ
Σαν άνθρωποσ κι εγώ θέλω να ζήσω

Δυο χρόνια είχα να σε δω
Και σε συνάντησα ξανά μια κυριακή
Κερνούσεσ ούζα και κονιάκ στο καφενείο
Και τα καλά σου φόραγεσ σαν να 'τανε γιορτή