Το σερνικοβότανο

Πάντα αναρωτιόμουνα για τσι δικέσ μου ρίζεσ
Τριάντα δυο αρσενικοί τσι τοίχουσ σε κορνίζεσ
Άντρεσ μεγάλοι και τρανοί σίδερα αρματωμένοι
Αντάρτεσ και οπλαρχηγοί καλά αντρειωμένοι

Πολύ βαριά ονόματα οπίσω τουσ αφήσαν
Και όλοι γιουσ εκάνανε κι έτσι εσυνεχίσαν
Και φτάσαν ωσ τισ μέρεσ μασ για αυτό θα σασ μιλήσω
Που πρέπει την παράδοση κι εγώ να συνεχίσω

Ότε με ντύνανε γαμπρό ήρθε κοντά ο παππούσ μου
Μ' ένα πιοτό ετσά πικρό δεν το 'βαζε ο νουσ μου
Τι σου 'κανα μωρέ παππού και θεσ να με ξεκάνεισ
Πιεσ το και σιώπα και θα δεισ πωσ γιουσ κι εσύ θα κάνεισ

Πολλών χρονώνε μυστικό στο σόι μασ κρυμμένο
Και όλοι οι προγόνοι σου το έχουνε πιωμένο
Το λεν σερνικοβότανο ετούτο το βοτάνι
Απού το πίνει ο γαμπρόσ ασερνικά να κάνει

Θα δεισ θα κάνεισ γιουσ κι εσύ τ' όνομα δε θα σβήσει
Απού κρατιέται αμάλαγο από τσι γησ τη κτήση
Παίζει μαζί μου ο θεόσ δε μου 'δωκε αγόρι
Το βότανο κι αν έπινα μου 'στειλε μια κόρη

Πωσ θα κρατήσει τ' άρματα θα διαλυθεί το σόι
Κι είναι μεγάλοσ ο καημόσ κι ολημερίσ με τρώει
Να 'κανε λάθοσ ο παππούσ στη συνταγή που κάνει
Και δε μου έδωσε το γιο κι εμένα το βοτάνι

Δώσ' μου σερνικοβότανο γιατί το έχεισ χρέοσ
Μη χάσουμε το όνομα και είμαι ο τελευταίοσ
Στρούφιξε τισ μουστάκεσ του και σκύβει στο ντιβάνι
Με ξάνοιγε αμίλητοσ κι ένα μπουκάλι βγάνει

Πάρτο και πίνε ζάβαλε λίγο πριχού ξαπλώσεισ
Και θα 'ναι αυτό το φάρμακο ζαλάδα αν ενιώσεισ
Εξίνιζα τα μούτρα μου κι έπινα απ' το μπουκάλι
Μπροστά στο γιο απού θα 'ρθει η πίκρα του χαλάλι

Αναστορούμωνα τον παππού κι ένιωθα ωραία
Τον αργαλειό τησ σκέψη μου σταμάτησε η μαία
Σηκώθηκα περήφανοσ κι έστριψα το μουστάκι
Και μ' άφησε στα χέρια μου πάλι ένα κοριτσάκι

Να σασ εζήσουν φώναξε και είπε μου στα αστεία
Τώρα δυο κόρεσ έχετε ούτε παραγγελία