As I Sat Sadly by Her Side

As I sat sadly by her side
At the window, through the glass
She stroked a kitten in her lap
And we watched the world as it fell past
Softly she spoke these words to me
And with brand new eyes, open wide
We pressed our faces to the glass
As I sat sadly by her side

She said, "Father, mother, sister, brother
Uncle, aunt, nephew, niece
Soldier, sailor, physician, labourer
Actor, scientist, mechanic, priest
Earth and moon and sun and stars
Planets and comets with tails blazing
All are there forever falling
Falling lovely and amazing"

Then she smiled and turned to me
And waited for me to reply
Her hair was falling down her shoulders
As I sat sadly by her side

As I sat sadly by her side
The kitten she did gently pass
Over to me and again we pressed
Our indifferent faces to the glass
"That may be very well", I said
"But watch the one falling in the street
See him gesture to his neighbours
See him trampled beneath their feet
All outward motion connects to nothing
For each is concerned with their immediate need
Witness the man reaching up from the gutter
See the other one stumbling on who can not see"

With trembling hand I turned toward her
And pushed the hair out of her eyes
The kitten jumped back to her lap
As I sat sadly by her side

Then she drew the curtains down
And said, "When will you ever learn
That what happens there beyond the glass
Is simply none of your concern?
God has given you but one heart
You are not a home for the hearts of your brothers

And God don't care for your benevolence
Anymore than he cares for the lack of it in others
Nor does he care for you to sit
At windows in judgement of the world He created
While sorrows pile up around you
Ugly, useless and over-inflated"

At which she turned her head away
Great tears leaping from her eyes
I could not wipe the smile from my face
As I sat sadly by her side
As I sat sadly by her side
As I sat sadly by her side
As I sat sadly by her side

[Zwrotka 1]
Kiedym usiadł smutno u jej boku
Przy oknie, za szybą
Ona głaskała kocię na swych kolanach
I oglądaliśmy świat jako przemijał
Łagodnie rzekła ona do mnie te słowa
I z oczami dziecka, szeroko otwartymi
Przytknęliśmy twarze do szkła
Kiedym siedział smutno u jej boku

[Zwrotka 2]
Ona rzekła: "Ojciec, matka, siostra, brat
Wuj, ciotka, siostrzeniec, bratanica
Żołnierz, żeglarz, lekarz, robotnik
Aktor, naukowiec, mechanik, kapłan
Ziemia i księżyc i słońce i gwiazdy
Planety i komety o płomoennych warkoczach
Wszyscy oni wiecznie spadają
Upadają pięknie i wspaniale

[Zwrotka 3]
Potem uśmiechnęła się i zwróciła ku mnie
I czekała na mą odpowiedź
Włosy opadały jej na ramiona
Kiedym siedział smutno u jej boku

[Zwrotka 4]
Kiedym siedział smutno u jej boku
Kocię ostrożnie przekazała
W me ręce, i znów przytknęliśmy
Niewzruszone twarze do szkła
"Może i jest tak", odparłem
"Lecz obserwuj tego, co upada na drodze
Patrz, jak macha do swych sąsiadów
I spójrz jak deptany jest pod ich stopami
Wszelaki ruch do nikąd prowadzi
Albowiem każdy troska się o własne potrzeby
Zobacz człowieka sięgającego z rynsztoka
I tego, co potykając się, nie widzi nic"

[Zwrotka 5]
Z drżącą dłonią zwróciłem się ku niej
I odgarnąłem włosy z jej oczu
Kocię skoczyło na jej kolana
Kiedym siedział smutno u jej boku

[Zwrotka 6]
Wtem ona spuściła zasłony
I rzekła: "Och, kiedy się w końcu nauczysz
Że to, co dzieje się tam, poza szkłem
Zwyczajnie nie jest twym zmartwieniem?
Bóg dał ci zaledwie jedno serce
Nie jesteś domem dla serc twych braci
I Bóg nie dba o twe dobrodziejstwo
Bardziej, niż o jego brak u innych
Ani też nie jest przychylny twemu siedzeniu
W oknach, osądzając świat, który stworzył
Gdy smutki mnożą się wokół ciebie
Szkaradne, bezużyteczne i nadmiernie rozdęte

[Zwrotka 7]
Na to odwróciła swą głowę
Wielkie łzy umknęły z jej oczu
Nie mogłem powstrzymać własnego uśmiechu
Kiedym siedział smutno u jej boku
Kiedym siedział smutno u jej boku
Kiedym siedział smutno u jej boku
Kiedym siedział smutno u jej boku