Martwe Miasta

Woła do mnie miasto
W którym rzeka wspomnień płynie
Trochę podrosłeś dalej nic się nie zmieniłeś
Pamiętasz Sikorskiego i ustawki synek
Ja do dzisiaj słyszę dźwięk syren
Ciebie i ziomali dawno gdzieś wyniosło w świat
Teraz wszystko tu upada domek z kart
Coś wiesz w sekrecie lepiej nie mów nic nikomu
W Tobie krzyk dzieciaka z rozbitego domu
Na ławkach w parkach obok kwiatów kwitła miłość
Tak w sumie to z żadną z nich Ci nie wyszło
Z chłopakami patrząc w chodnik widząc przyszłość
Myśli strumień jak zarobić pierwszy milion
W miejscu w którym bezrobocie sięga wyżej gwiazd
Nie waż się poruszać tam tematu równych szans
W telewizji mówią by życie garściami brać
A ty zamknięty wokół czterech ścian
Chcesz wziąć się w garść
Mówią nauka to jest do potęgi klucz
I że wtedy to do Ciebie należy ten świat
Przeliczając fury i domy rządzących nim
Dzieciak zamiast matmy woli uczyć się jak kraść
Oh wzloty upadki to miasto przeżywa
Próbuje się podnieść skrzydła płoną jak Ikar
Nie mogę oddychać serce ledwo bije krwią już kaszle
Gdzie byś nie był nie zapomnij synku
Że wszystko to przeżyłeś w Jaśle pozdro

Spoglądam w fotografie i wiem czas szybko mija
Widzę Ciebie siebie nie wiem
Pośród tego te wspomnienia
I te chwile których nie ma
Już nie wrócą to jest pewne
Zostały w środku serca
Tak łapie ich jak najwięcej
Wokół bloków tych betonów
Poniszczonych dróg i schodów
Co prowadzą tu do domów
Przesiąkniętych głuchą ciszą
Miasto duchów miasto cieni
Krzyczę głośno (yo Salut)
Tu przeżyłeś pierwszą miłość
I ten pierwszy w plecy nóż
Teraz jesteś tam daleko i na strychu siada kurz
Twoje myśli stoją tu biją bracie Ciebie znów
Od zmroku aż po wschód
Sentymenty są uśpione
Czas wybudzić je ze snu
Bo niektórzy gdzieś odeszli i nie wrócą tutaj już
Czas umiera nas zabiera
Nie zatrzymasz tego ziom patrząc w Twoje oczy
Pozdrawiam Ciebie yo
Na chodnikach nic nie słychać
Wieje cisza miasto znów zasypia