Czarny Horyzont

Dziedzicem słowa Tego mierzą
Gdzie słowa nie sławę zwiastują
Życie zbyt krótkie
By nurzać się w błękicie barw
A świadomość zbyt mała
Przy końcu wszechświata bram istnienia
Nicość swym kolorytem bezkresu nóg rozścieła
I swe ramiona by
Przyjąć Ciebie
W gwiazd firmamencie
Czarnego Horyzontu

Istniejesz to Twa wola istnienia
Myśląc
Bierzesz cząstkę wszechświata
W oczach minionych bogów
Tylko dla siebie
Dając w zamian swoje jestestwo

Czarny Horyzont przejmuje Ciebie
Oddając nam wszystkim niebo
Nie zanurzając swych warg i tak czujesz życie
Musisz tylko wybrać
Będąc głupcem głupcem istniejesz dla innych
Nie wartych miłości prawdziwej