แยกทางเพราะห่างเหิน
ยามห่างไกลลับตา
สัญญาก็เสื่อมความหมาย
ตัวแปรแทรกซึมโดยง่าย
สุดท้ายรักเราขาดกัน
ทุกวันสองเราแยกทาง
ทุกวันสองเราแยกทาง
อยู่ไกลเขาว่าไกลก็ลืม
ขอยืมคำพูดที่มารำพัน
เพราะว่าความรัก
สองเราในปัจจุบัน
เป็นดั่งคำพูดนั้น
ในวันที่ไกลห่างตา
สัญญาวาจานั้นแค่ลมปาก
คำว่ารักไม่มีหลักฐานตีตรา
เมื่อไปห่างกันใจคนเปลี่ยนตามเวลา
ละลายแล้วคำสัญญา
เหมือนดังน้ำแข็งลนไฟ
ตอนเฮาใกล้มีความจริงใจหมายมั่นกันต่อ
ตอนเฮาใกล้มีความจริงใจหมายมั่นกันต่อ
คือกันน้อไผเห็นกะย่อง
ออนซอนอ้ายและนาง
บัดสิฮ่างกะคือห่างไกลกัน
ความสำคัญได้ค่อยหยับคลานย้าย
ค่อยค่อยคลายเพราะเราใกล้กันเหลือเกิน
ค่อยค่อยห่างเหินขัดเขินเรื่องการสื่อสาร
พออ้ายอยู่ห่างก็มีคนเสียบเร็วพลัน
ก่อกำแพงกั้นกีดกันให้เราแยกทาง
แยกทางเพราะความห่างเหิน
เส้นทางเดินนับวันที่จะลาร้าง
หวานคารมปากความรักเหมือนไอหมอกจาง
มีเพื่อนร่วมทางคนใหม่ใช่ไหมกานดา
เคยขอฟ้าหอบคำสัญญาของอ้ายมาสู่
เคยขอฟ้าหอบคำสัญญาของอ้ายมาสู่
น่าอดสูถึงนางรับรู้กะเฉยซ้ำบ่ใส่ใจ
ลืมเลยใช่ไหมภาษาหัวใจว่ารัก
แค่เพียงลมปากพูดแล้วก็ลอยจางหาย
รักแท้อยู่ไกลย่อมแพ้คนใกล้เอาใจ
เห็นเจ้ามีใหม่พี่จึงซึ้งในดวงแด
เป็นแผลแซในใจอ้าย
เป็นแผลแซในใจอ้าย
เบิดความหมายจบแล้วทุกสิ่ง
ฮู้เมือคิงบัดว่าเขาเรียบร้อย
หลงป้อยด่าเจ้าของ
คิดว่าจองเขาแล้วต้องได้
โธ่ที่ไหนแค่ไปไกลห่าง
รักเราเอวังความหวังล่ม
รักเราเอวังความหวังล่ม เอย