รอยเล็บที่ระลึก

ร่องรอยเล็บมือน้องนางยังฝังอยู่บนต้นแขน
เป็นดั่งรอยจารึกน้ำหมึกก็คือเล็บแบนแบน
จากคนที่เคยเป็นแฟนหยิกต้นแขนไว้แทนหัวใจ
ฝากรอยแล้วเธอก็ลา
สัญญาว่าจะไม่ไปไกล
สักวันจะย้อนมาร่วมใจ
พี่รอหายเจ้าไปไม่มา

เตรียมใจท่าละเมอหาหล้าหล่อย
เตรียมใจท่าละเมอหาหล้าหล่อย
หัวใจลอยซอมแต่ฮอยเล็บเจ้ายามแลงเช้าคึดนำ
ฮอยเล็บจ้ำมันตำอยู่ในใจ
ฮอยเล็บจ้ำมันตำอยู่ในใจ
สายตามองยามใด๋ให้คึดไปหลายด้าน

ให้คิดถึงวันเหตุการณ์วันนั้นยังจำ
แอบดมแก้มงามน้องยังทำเป็นท่างอน
เจ้าหยิกต้นแขนตอบแทนเพื่อการสั่งสอน
สองแก้มเจ้าแดง สองตาก็ทำเป็นงอน
พี่ยังคอยอ้อนวอนง้อขอความเห็นใจ

พอเจ้าหายโกรธก็ยังขอดูแผลเจ็บ
ตำแหน่งรอยเล็บหยิกเจ็บเสียจนเลือดไหล
พี่บอกพี่ทำก็เพราะรักเกินห้ามใจ
เจ้าทำเอียงอายแล้วเอาผ้าพันแผลซึม

ใจมันปลื้มบ่ไหลลืมได้ง่าย
ใจมันปลื้มบ่ไหลลืมได้ง่าย
ถึงเจ้าลืมพี่ได้แต่ทางอ้ายบ่ลืม
ได้แต่ซึมซึมอยู่คนเดียว
ได้แต่ซึมซึมอยู่คนเดียว
หัวใจเทียวทวงหาว่านางลืมอ้าย

เจ้าจากพี่ไปเหลือไว้แค่รอยเล็บมือ
เท่านี้นะหรือที่ถือว่าแทนหัวใจ
ไปอยู่ไกลตาคงหาหยิกชายคนใหม่
แผลเป็นกลางใจฝากไว้ให้ชายหลายคน

รอยเล็บที่เจ้าจารึก
ในความรู้สึกพี่ยังสับสน
อยากให้เจ้ากลับมาฟิก
ให้มาหยิกซ้ำรอยอีกหน
จะได้รู้จริงใจคน
ทุกวันพี่ทนอยู่กับรอยแผลเป็น

มันเห็นละเป็นฮอยขาวแจ้ง
มันเห็นละเป็นฮอยขาวแจ้ง
มันแสลงใจเต้นตึกตึก
ที่ระลึกจากเจ้าผู้นั้น
เป็นแป้วอยู่หว่างใจ
เห็นยามใดหัวใจพี่ป่วน
ให้ทบทวนล่ะหวนถึงวันเก่า
รอยเล็บบางเบาหยิกใจอ้าย