Żurawie

Po Twoim niebie znowu biegną żurawie
Budują świat, w którym nie ma mnie, prawie
Już wierzyłem w to co mówię, kiedy kłamie
A sam boję się przyznać, ile naprawdę kłamałem

Wciąż upewniam się, że jesteś ze mną
Z tym wszystkim, co jesienią przynosi mi ciemność
I wiem, że jestem zły
Wiem, że nie masz prawa wierzyć mi i wierzyć we mnie

W jakikolwiek z nowych dni
Jestem tu, bo miałem, bo wybrałem, by być tu z Tobą
Widzę ile nam zabrałem
I chcę cierpieć to razem, słowo

Dlatego krzyczę
Już widzę ile nam zabrałеm i przecierpimy to ze sobą
Z każdą dobą żyję wolniej, biorę oddechy spokojniej
Kiedy mogę być tak obok i
Nie obchodzi mnie, co zostanie tu po mnie, za
Paręset lat zbudujemy to na nowo

Oplatam Cię jak wiatr
Jak zapach słońca
Nie widzę Ciebie w nas
Tak blisko końca

A wszystkie moje sny, w których wierzyłam Ci
Zostawiły mnie samą
Nie mam już obok być, siły, by dalej iść
Dałabym wszystko za nią

Zbyt cicho mówiłaś, co znaczy nie ma
Czekam gdzie iść stąd, chcesz, byleby tam gdzie ja
Nie zliczę kroków, gdy nie liczy się jak
Mam skończyć tak jak Ty, dopóki tylko się da

Choć słowa bolą nas, nie boję się ich
Czas nie powiedział "nie" tym słabszym niż my
Mam dosyć krótkich słów, i zbyt długich zdań
Chcę poczuć tak jak Ty, jeśli tylko się da

Nie mam powodów, żeby wyrwać się
Masz w rękach głowę mą i całego mnie, bo chce
Bo kończę wreszcie chować wstyd
Wiedziałaś, po co to, a nie mówiłaś nic

Nauczyliśmy się tu żyć jak jedno
Każdy kolejny świt ma dać Ci pewność
Ustawiłaś nas tu i tu już zawsze będę
Nie dam Ci nic, czego nie masz we mnie

Oplatam Cię jak wiatr
Jak zapach słońca
Nie widzę Ciebie w nas
Tak blisko końca

A wszystkie moje sny, w których wierzyłam Ci
Zostawiły mnie samą
Nie mam już obok być, siły, by dalej iść
Dałabym wszystko za nią