Kråkevisa

Mannen han gjekk seg i vedaskog.
Heifara, i vedaskog!
Da satt det ei kråke i lunden og gol.
Hei fara! Falturilturaltura!

Og mannen han tenkte med sjølve seg,
heifara, med sjølve seg:
Skal tru at den kråka vil drepa meg?
Hei fara! Falturilturaltura!

Å no har eg aldri høyrt større skam!
Heifara, høyrt større skam!
Har du hørt at ei kråke kan drepe en mann?
Hei fara! Falturilturaltura!

Falturilturaltura!

Mannen han spente sin boge for kne.
Heifara, sin boge for kne.
Så skaut han den kråka så ho datt ned.
Hei fara! Falturilturaltura!

Av tarmane gjorde han tolv par reip.
Heifara, tolv par reip.
Og klørne de brukte han til møkkagreip.
Hei fara! Falturilturaltura!

Og den som 'kje kråka kan nytta så,
heifara, kan nytta så.
Han var ikkje verdig ei kråke å få.
Hei fara! Falturilturaltura!