Ημικρανία

Σαν καθαρή δευτέρα απόγευμα και βρέχει
Τώρα που πάντα κάποιοσ λείπει απ το τραπέζι
Ένα φωτάκι στο λιμάνι τρεμοπαίζει
Κι ένα ξυπόλητο παιδί μεσ τη βροχή να τρέχει

Τώρα που μόνο στα μικρά χαρίζεισ μιαν αχτίδα
Και τα μεγάλα τα φυλάσ στα πιο βαθιά υπόγεια
Δεν ξεκουρδίζονται ποτέ τησ μνήμησ τα ρολόγια
Σώμα με σώμα παίχτηκε και τούτη η παρτίδα

Το χέρι σου
Που σταματούσε το σφυγμό τησ νύχτασ στον αυχένα
Που ξημερώνεισ μάτια μου
Τώρα που μόνοσ μου θα πει χωρίσ εσένα

Σαν καθαρή δευτέρα απόγευμα και βρέχει
Ένα ξυπόλητο παιδί τ αστέρια φτάνει
Έσβησε κείνο το φωτάκι στο λιμάνι
Ποιοσ είδε τ όνειρο να γίνεται αλήθεια και αντέχει