Ένας φόβος, γιορτή

Λευκά ποτά και κόκκινα σεντόνια
Ένασ γενάρησ ρίχνει τα ζάρια σκεφτικόσ
Πρώτη αγκαλιά λεσ και με ξέρεισ χρόνια
Και στα χείλη σου επάνω
Βλέπω να ανοίγει ο γκρεμόσ

Λευκά ποτά και λέξεισ ιδρωμένεσ
Ένασ καθρέφτησ που ξεσκεπάζει την ρωγμή
Άσε το φωσ παλάμεσ ενωμένεσ
Και μη φοβάσαι παγώνω τον χρόνο στην κάθε στιγμή

Μη με κοιτάσ γιατί θα μάθεισ
Τα μάτια κλείσε και άγγιξε μου την πληγή
Μη με ρωτάσ γιατί θα μάθεισ
Και θα σου δείξω μωρό μου
Πωσ κάνω τον φόβο γιορτή

Γελάσ αχνά στο όνειρο βυθισμένη
Γύρισε η μέρα και σε θέλω σαν παιδί
Και είναι η ανάσα σου αυτή
Που με πεθαίνει
Αυτή η ανάσα που με ξεκλειδώνει
Και με απειλεί

Μη με κοιτάσ γιατί θα μάθεισ
Τα μάτια κλείσε και άγγιξε μου την πληγή
Μη με ρωτάσ γιατί θα μάθεισ
Και θα σου δείξω μωρό μου
Πωσ κάνω τον φόβο γιορτή