Της ψυχής σου τα νερά

Τώρα που εμεγάλωσα
Κι αμάξωσα του κόσμου μου τ' αλώνια
Ήρθεσ μανούλα μου ξανά
Εφύτρωσεσ που μιαν γωνιάν
Να μου χαρίσεισ μιαν ευχήν
Και δυο γλυκά σου λόγια

Μάνα
Έλα να δεισ μια ζωγραφιά που σου 'καμα
Να σε θωρούν οι ουρανοί και τα βουνά

Μάνα
Πεσ μου που ρέσσουν τησ ψυχήσ σου τα νερά
Να δροσιστούν τα χείλη μου τα ορφανά

Πέρασεσ έφυγεσ κρυφά
Σαν όρομαν εσβήστησ μεσ στα χρόνια
Και με τα μάτια μου κλειστά
Είδα που έχεισ τα κλειθκιά
Να δουν το φωσ κόρεσ και γιοι
Και ύστερα τ' αγγόνια

Μάνα
Έλα να δεισ μια ζωγραφιά που σου 'καμα
Να σε θωρούν οι ουρανοί και τα βουνά

Μάνα
Πεσ μου που ρέσσουν τησ ψυχήσ σου τα νερά
Να δροσιστούν τα χείλη μου τα ορφανά