Πήρα τους δρόμους
Πήρα τουσ δρόμουσ κι έχασα
Και τα δρομάκια ξέχασα
Που διάβαινα αθήνα
Κι όλη τη γη κι αν πέρασα
Τα χείλη μου δεν κέρασα
Με μια γουλιά ρετσίνα
Δεν βρήκα μάτια να γελούν
Και τισ λιακάδεσ που μιλούν
Και σβήνουνε τη θλίψη
Μου λείψαν φίλοι και καρδιέσ
Και οι γλυκέσ σου οι βραδιέσ
Για πάντα μου ‘χουν λείψει