Klanken van verdriet
Eenzaam en verlaten
Loop bij door de stille stad
Denkend aan la mama
Die hij zo heeft lief gehad
Speelt zijn melodietjes
Uit z’n ogen rolt én traan
De pijn sinds hij van huis is weggegaan
Denkend aan zijn moeder
Kijkt hij ’s nachts nog vaak omhoog
Voelt zo’n spijt van binnen
Omdat hij vaak tegen haar loog
Kan nu niet meer zeggen
’T was m’n allergrootste fout
Speelt op z’n viool
Omdat hij zoveel van haar houdt
Denkend aan z’n moeder
Die hij zomaar achterliet
Speelt hij nu de klanken van verdriet
Nog hoort hij de liedjes
Die la mama voor hem zon
Hij laat ze nu horen
Iedereen kijkt even om
Mensen staan te luist’ren
Als hij speelt hier in de kou
Zegt hij mama deze is voor jou
Denkend aan zijn moeder
Kijkt hij ’s nachts nog vaak omhoog
Voelt zo’n spijt van binnen
Omdat hij vaak tegen haar loog
Kan nu niet meer zeggen
’T was m’n allergrootste fout
Speelt op z’n viool
Omdat hij zoveel van haar houdt
Denkend aan z’n moeder
Die hij zomaar achterliet
Speelt hij nu de klanken van verdriet