Το Λιονταρόπουλο

Τη μέρα που γεννήθηκεσ
Και γιόμισεσ την πλάση
Το μπόι σου δε χώραγε
Την πόρτα να περάσει

Κοιμάσαι λιονταρόπουλο
Κι ο ύπνοσ σου δε θρέφει
Και τ' άγρια μεσάνυχτα
Κρυφόσ καημόσ σου γνέφει

Ξύπνα ν' ακούσεισ τη φωνή
Που σήκωσαν τ' αγρίμια
Τα ήμερα κρυφτήκανε
Και βγήκαν τα θρασίμια

Να πάρεισ λιονταρόπουλο
Τη δημοσιά να φτάσεισ
Κι αν εύρεισ κόσμο ξέγνοιαστο
Την ώρα σου μη χάσεισ

Μη λυπηθείσ τη μάνα σου
Τ' αδέρφια σου κανένα
Κι αν χρειαστεί στο δρόμο σου
Μη λυπηθείσ και μένα