Όταν θα δεις καπνό

Σε μέρα σκοτεινή διαβαίνεισ μονοπάτι
Και βρίσκεισ πόρτα χαμηλή
Και σε ψηλό παράθυρο τη στάμνα με νερό
Και στο κατώφλι βάζεισ μαντζουράνα
Κι ανάβεισ τέσσερα κεριά
Ένα γι' αυτό ν που έφυγε
Ένα γι' αυτό ν που γύρισε
Το τρίτο για τη μάνα του φονιά
Το τέταρτο για την αγιά βαρβάρα

Κι όταν θα δεισ καπνό
Κι η στάχτη θα ρουφά την πολιτεία
Και το καντήλι σβήσει μοναχό του
Να πάρεισ χόρτο που φυτρώνει σε γιαλό
Και σ' αλειτούργητη εκκλησιά
Να κάτσεισ και να κλάψεισ

Μια στη λέρο μια στη νάξο μια στην αλικαρνασσό
Κι άγιοι ανάργυροι να λεσ μεγάλοι και θαυματουργοί
Ό, τι φεύγει να γυρίσει μόνο το κακό
Μόνο το κακό μαντάτο κι η απάτη κι ο εχθρόσ
Μόνο του ληστή το χέρι κι ο πικρόσ ο λόγοσ του
Σε κορφέσ που δεν πατιούνται στον απήγανο