Η Όλγα

Η όλγα δε μασ μίλησε ποτέ
Γι' αυτά που την τρομάζανε τα βράδια
Κρυφά κρατούσε πάντα τα σημάδια
Κι εμείσ δεν τα προσέξαμε ποτέ

Η όλγα είχε όνειρα πολλά
Παντρεύτηκε μικρή από αγάπη
Κι έζησε χρόνια με την αυταπάτη
Πωσ τα όνειρα γλιτώνουν τη φθορά

Η όλγα λάτρευε τα δυο παιδιά τησ
Ζούσε μια ήσυχη ζωή κι όμωσ τα βράδια
Κοιτούσε πίσω τησ και μοιάζαν άδεια
Τα χρόνια που φτωχύναν τα όνειρά τησ

Η όλγα βρήκε λύση στο ποτό
Μονάχη έπινε πια όπωσ και ζούσε
Τισ νύχτεσ που μεθούσε προσπαθούσε
Να φύγει σε ταξίδι μακρινό

Μια νύχτα βγήκε μόνη τησ στο δρόμο
Γυμνή και μεθυσμένη και μικρή
Την βρήκαν χτυπημένη και νεκρή
Στίγμα μικρό κι αδύναμο στο χρόνο

Εμείσ το μάθαμε κι αυτό αργά
Μα ποιοσ μπορούσε άλλωστε να βοηθήσει
Η όλγα είχε όπωσ όλοι μασ κρατήσει
Για πάντα τα σημάδια τησ κρυφά

Έτσι είναι ολονών μασ η ζωή
Μοιάζει η μια περίεργα με την άλλη
Σημειώματα κλεισμένα σε μπουκάλι
Που αλίμονο κανείσ δε θα τα βρει