Ο εφιάλτης της Περσεφόνης
MANOS HADJIDAKIS, NIKOS GATSOS
Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
Κι έβγαζε η γη το πρώτο τησ κυκλάμινο
Τώρα χωριάτεσ παζαρεύουν τα τσιμέντα
Και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο
Κοιμήσου περσεφόνη
Στην αγκαλιά τησ γησ
Στου κόσμου το μπαλκόνι
Ποτέ μην ξαναβγείσ
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τουσ οι μύστεσ
Ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
Τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστεσ
Και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο
Κοιμήσου περσεφόνη
Στην αγκαλιά τησ γησ
Στου κόσμου το μπαλκόνι
Ποτέ μην ξαναβγείσ
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
Κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
Τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
Άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα
Κοιμήσου περσεφόνη
Στην αγκαλιά τησ γησ
Στου κόσμου το μπαλκόνι
Ποτέ μην ξαναβγείσ