Στις αλυκές του κόσμου

Στο πλάι της Νέας Εποχής
Γυρεύω μιαν αλήθεια
Το νήμα ψάχνω της αρχής
Με το αίνιγμα στα στήθεια
Όμως ο φόβος της ψυχής ξυπνάει από συνήθεια

Μια πέτρα έκανα ζωή
Στις αλυκές του κόσμου
Κι ευχόμουν ναρθει μια βροχή
Μα έλειπε ο Θεός μου
Κι έμαθα έτσι από παιδί
Να λέω τη νύχτα φως μου
Στις αλυκές του κόσμου

Πώς φτάνει πάντα μια στιγμή που η καρδιά υποφέρει
Χρόνια ζητάει μια εκδρομή μα αργεί το καλοκαίρι
Και πέφτω κάθε Κυριακή
Σαν "Στέλλα" στο μαχαίρι