Ξέχνα
Δε θυμάμαι τισ μεγάλεσ στιγμέσ
Μα μου λείπουν δίπλα οι μικρέσ οι χαρέσ μασ
Έχουν κάτι αιχμαλωτίσει απ’ αυτέσ
Όλα εδώ γύρω προβάλλουν λεσ τισ σκιέσ μασ
Τρέχω σε λεωφόρουσ μακρινέσ σε τοπία καμένα
Κι είν’ τα δέντρα γυμνά σαν προσευχέσ
Από τα δάκρυα πλυμένα
Ξέχνα ξέχνα πάρε πίσω τα δώρα
Τι ωφελεί να θυμάσαι ξανά
Ξέχνα μα όσα ζήσαμε ωσ τώρα
Δεν μπορείσ να τα πάρεισ μακριά
Τώρα άσκοπα περνάει ο καιρόσ
Σε δωμάτια λευκά σκονισμένα αρχεία
Και το νήμα μου ξεφεύγει διαρκώσ
Τρέχοντασ πίσω απ’ τη δικιά σου οπτασία
Πάλεψα να σ’ αγαπήσω αληθινά
Χωρίσ να ψάξω τον λόγο
Κι αυτό αρκεί να σε κρατάω παντοτινά
Πέρα απ’ την γη και τον χρόνο
Ξέχνα ξέχνα πάρε πίσω τα δώρα
Τι ωφελεί να θυμάσαι ξανά
Ξέχνα μα όσα ζήσαμε ωσ τώρα
Δεν μπορείσ να τα πάρεισ μακριά