Τρύπια μέρα

Μια τρύπια μέρα βρύση που στάζει
Ξάπλωσα στην μπανιέρα και το σπίτι βουλιάζει
Ω στησ αβύσσου στέκω το χείλοσ
Βγήκα να περπατήσω πίσω μου ήρθε ένασ σκύλοσ

Άλλη μια τρύπια μέρα στουσ δρόμουσ σαν νησί περιπλανήθηκα
Νέα παράκαμψη προσ το παλιό πουθενά
Για άλλη μια τρύπια μέρα τισ πλάκεσ μέτρησα στα πεζοδρόμια
Είπα να ’ρθω από ’κει μα σκέφτηκα ότι ήταν αργά

Τρύπια όνειρο μου τρύπια σοφία
Άδειασε το μυαλό μου άδειασε κι η πλατεία
Ιδού οι καπνοί τησ ελευθερίασ
Πέφτω μια δεν υπάρχει πλέον δίχτυ ασφαλείασ

Μόνο μια τρύπια μέρα στο πλήθοσ σαν νησί περιπλανήθηκα
Είπα να ’ρθω από ’κει μα δεν ξέρω αν θέλω πια
Για άλλη μια τρύπια μέρα στου έργου τα μισά αποκοιμήθηκα
Γνωστή η κατάληξη στο ίδιο παλιό πουθενά

Μια τρύπια μέρα τρύπιο μπαλόνι
Κι απ’τα πέρατα πέρα τησ ερήμου η σκόνη