Το παλιό ξενοδοχείο του θανάτου

Στο παλιό ξενοδοχείο του θανάτου κάποιοσ μπαίνει
Και ξαπλώνει με τα ρούχα του σαββάτου και πεθαίνει
Είναι αύγουστοσ οι μέρεσ σαν αμέριμνα σκυλιά γυρνούν στο δάσοσ
Και στα δώματα οι εραστέσ αποκοιμιούνται νικημένοι από το πάθοσ
Αγκαλιά

Στο παλιό ξενοδοχείο τρέχει πίσω το ρολόι
Και οι ένοχοι ξυπνούν στο όνειρό τουσ πάλι αθώοι
Και ανάλαφροι περνούν μέσα από τουσ βρώμικουσ καθρέφτεσ
Με τα άσπρα τουσ κοστούμια και τισ βραδινέσ τουσ τουαλέτεσ
Τι ομορφιά

Στο παλιό ξενοδοχείο του θανάτου τα μπαλκόνια
Είναι πάντα ανθισμένα και μια ορχήστρα παίζει αιώνια
Και τα έπιπλα χορεύουν βαλσ μέσα στα έρημα δωμάτια
Και οι βρύσεσ τρέχουν γέλια και οι τοίχοι στάζουν δάκρυα
Ποταμούσ

Στο παλιό ξενοδοχείο άκου ρίχνουνε το ζάρι
Λένε αν είσαι τυχερόσ μπορεί κι εσύ να πάρεισ χάρη
Στο κατώφλι ενώ ο γέροσ θυρωρόσ όρθιοσ κοιμάται
Μεσ στο δρόμο ένα παιδί το σκάει τη νύχτα δεν φοβάται
Τώρα πια