Μετά από τη βροχή

Είδεσ ποτέ τα πουλιά να πετάνε
Την ώρα που τα σύννεφα σβήνουνε
Στισ ασπρόμαυρεσ εικόνεσ σου
Τα χρώματα γυρίζουνε ξανά

Θέλω τόσο κι εγώ να γυρίσω
Πέρασε ο θυμόσ δε στάθηκε
Άνοιξε ο άνεμοσ την πόρτα
Τον πήρε και χάθηκε

Είδεσ ποτέ μετά από τη βροχή
Πώσ γράφουν κύκλουσ πάνω από την πόλη τα πουλιά
Τον ουρανό γυρνάν απ’ άκρη σ’ άκρη
Ξυπνάω και γύρω είναι γιορτή
Ρωτάω τον εαυτό μου εκεί
Πώσ κλείστηκε και πίστεψε
Πωσ άλλη ελπίδα δεν υπάρχει

Πόσα στο μυαλό μου γυρνάνε
Πόσα την καρδιά μου πνίγουνε
Σαν καράβια που με πάνε
Στα βαθιά και μ’ αφήνουνε

Μα ίσωσ κάπου ο κόσμοσ ν’ αλλάζει
Όπωσ έγραφε το αστέρι σου
Είδα τη λάμψη του να χορεύει
Μωρό μου μεσ στο χέρι σου