Ο ξενιτεμένος

Χρόνια και χρόνια με κυνηγάει
Μαύρη κατάρα και βαριά
Να τριγυρίζω έρημοσ μόνοσ
Μέσα στη μαύρη ξενιτιά

Το ξένο χώμα που πατώ
Με δάκρυα το βρέχω
Να ξαναδώ το σπίτι μου
Ελπίδα πια δεν έχω

Ξένοσ γυρίζω μέσα στουσ ξένουσ
Στην εξορία την πικρή
Στο ξένο χώμα θα τελειώσει
Η ρημαγμένη μου ζωή

Το ξένο χώμα που πατώ
Με δάκρυα το βρέχω
Να ξαναδώ το σπίτι μου
Ελπίδα πια δεν έχω

Κανείσ για μένα δε θα πονέσει
Κανείσ δε θα με λυπηθεί
Γιατί είμαι μόνοσ στα μαύρα ξένα
Χωρίσ μανούλα κι αδερφή