Markos

Μιλάμε για το μάρκο ποτέ δε δάγκωσε κανένα
Τα μάτια του τα μάτια του αγαπούσαν αλλά φοβισμένα
Οι ιδιοκτήτεσ του τον είχαν τον μισό καιρό δεμένο τον μισό καιρό λυτό
Ούτε κι αυτοί ήξεραν από το μάρκο τι ζητούσαν
Του ρίχvαν ξεροκόματα για φαγητό έγινε κλέφτησ
Τισ νύχτεσ έσκιζε σακούλεσ σκουπιδιών
Μια μέρα θα τον στέλνανε στο άσυλο
Μετά κλαίγανε άλλαξαν γνώμη ξανά ο μάρκοσ δεμένοσ λυτόσ
Συχνά του έδινα κι εγώ κάτι σκέφτηκα να τουσ τον πάρω
Αλλά δεν ήμουν σίγουρη αν θα μπορούσα υπεύθυνα να τον αναλάβω
Μια φορά τον είχα ανάγκη πήγαμε μεγάλη βόλτα
Μιλήσαμε τη γλώσσα των σκυλιών
Τα μάτια μιλάμε για τα μάτια του μάρκου
Τα μάτια του μάρκου

Τα χέρια που τον δηλητηρίασαν να πάθουν καρκίνο
Είπαν οι ιδιοκτήτεσ του
Μιλάμε για τα μάτια του μάρκου το πρωί εκείνο
Και σκοτωμένα ακόμα αγαπούσαν αλλά φοβισμένα
Γιατί γιατί σήμερα που ο ήλιοσ με κινήσεισ θεού ηδovιστή τα φύλλα των
Δέντρων γυαλίζει απάνω στα παγκάκια γιατί
Γιατί ο μάρκοσ να λείπει γιατί να μη ζει;

Μιλάμε για ψέματα
Οι ιδιοκτήτεσ του μπορούνε να κλαίνε εύκολα
Τα ίδια δάκρυα τα καλοκαίρια στα αναψυκτικά τουσ πιπιλάνε
Στα αναψυκτικά μασ τα βουτάνε αντί για παγάκια
Τα ίδια δάκρυα κάνουν αντιπαθητικά τα καλοκαίρια
Τα δάκρυα των ιδιοκτητών που δεν ξέρoυν τι ζητάνε
Το ρόλο τουσ καλά τον παίζουν
Κι έτσι μασ μπερδεύουν κι έτσι μασ πολεμάνε
Το ρόλο τουσ καλά τον παίζουν
Κι έτσι μασ μπερδεύουν κι έτσι μασ πολεμάνε