Ξέρω πως φταίω

Πληγώθηκα σαν έφυγεσ μακριά
Και κράτησα στα δόντια την ψυχή μου
Σαν φύλλο έτρεμε η δόλια μου καρδιά
Μέσα στο άδειο μονοπάτι τησ ζωήσ μου

Ξέρω πωσ φταίω που σε πίκρανα πολύ
Γι’ αυτό ποτέ μου δεν μπορώ να σε μισήσω
Τώρα που γύρισεσ χαμένο μου πουλί
Στο λέω ακόμα πιο πολύ θα σ’ αγαπήσω

Ασπρίζανε τα μαύρα μου μαλλιά
Κι’ ο πόθοσ μου τα χείλη σου ζητούσε
Στο δρόμο σου με φέρναν σαν πρώτα τα παλιά
Γιατί η καρδιά μου μόνο εσένα αγαπούσε