Ένοχη

Περίμενεσ να σε χτυπήσει η μοίρα
Περίμενεσ στον δρόμο να βρεθείσ
Για να με θυμηθείσ
Εμένανε που πήρα
Για χάρη σου τον δρόμο τησ ντροπήσ

Θα πρέπει πρώτα να πεθάνω για να 'ρθείσ
Και να ζητήσεισ απ’ τον τάφο μου συγγνώμη
Από ανθρώπουσ και θεό κι αν δικαστείσ
Για μένα θα 'σαι η ένοχη ακόμη

Με άφησεσ στην πίκρα να γεράσω
Και συ την πόρτα τώρα μου χτυπάσ
Και λεσ πωσ μ’ αγαπάσ
Και θέλεισ να ξεχάσω
Πωσ ήσουν τησ ζωήσ μου ο φονιάσ