Verknipt

Ik was verbaasd toen je me vroeg om eens wat af te spreken
Ik had wel honderd muren, geen zin om ze af te breken
Ik had een hoofd onder constructie
En een hart zonder gevoel
Donderdagnacht in cafe Brecht, waar het weer veel te druk was
Je stelde honderd vragen, zonder echt te horen of ik antwoord gaf
Een hoofd dat vaak te snel ging
En je hart een open doel

Allebei liefdes-ongeschikt
En misschien iets teveel verknipt voor elkaar
Ik vroeg of je gelukkig was
Je zei “ik ben een soort matras,
is dat een antwoord op je vraag?”

Twee zielen
Één miljoen bezwaren
En een ongezond verstand
Twee psychisch labielen
Schots-scheve pilaren
Van een krakkemikkig pand

Twee zielen
Een miljoen gedachtes
En een gezonde dosis angst
Twee psychisch labielen
Die samen naar iets zochten
In het holst van de nacht

Ik dacht berustend dat mijn type net iets te depressief was
Leek pas te vallen voor een man als hij een grote rode vlag had
Hoe zwartgalliger hoe beter
Leek met donkerte vertrouwd

Donderdagnacht in café Brecht, toen ik je net ontmoet had
Waar je mij enthousiast vertelde dat je net in therapie zat
Kreeg ik toch ineens weer hoop
Die psycholoog, die zag ik ook

Allebei liefdes-ongeschikt
En misschien daarom juist geknipt voor elkaar
Je vroeg of ik gelukkig was
Ik zei “ik zoek nog naar balans
Maar soms wankel ik ook graag"

Twee zielen
Één miljoen bezwaren
En een ongezond verstand
Twee psychisch labielen
Schots-scheve pilaren
Van een krakkemikkig pand

Twee zielen
Een miljoen gedachtes
En een gezonde dosis angst
Twee psychisch labielen
Die iets leken te smeden
In het holst van de nacht

Ha-ha-ha
Ha-ha-ha

Twee zielen
Te veel rare drankjes
En een geveinsde dosis moed
Twee psychisch labielen
Met iets minder bezwaren
Kwam het allemaal nog goed