Σ’ αγάπησα κι αυτό αρκεί

Τώρα που έρχονται οι νύχτεσ να ξυπνήσουν κάτι
Κάτι από κείνο το παλιό δικό μασ μονοπάτι
Θα περπατήσω στη σιωπή να βρω την άκρη ξέρω
Ξέρω πωσ θα βαδίσω μόνη τόσο μόνη

Ήταν φθινόπωρο στο χώμα ήταν πεσμένα φύλλα
Το καλοκαίρι είχε φύγει πια για πάντα
Έκανα όνειρα πωσ θα ‘μενα κοντά σου
Μα η μοίρα χάραξε δικό τησ δρόμο έχε γεια

Οι μέρεσ ο χρόνοσ δεν έχουν καρδιά
Κι εμείσ μικροί αδύναμοι και μόνοι
Μία χούφτα σκόνη
Φύλλα μέσα στο βοριά

Τώρα που έρχονται οι νύχτεσ να ξυπνήσουν κάτι
Κάτι από κείνο το παλιό δικό μασ μονοπάτι
Θα περπατήσω στη σιωπή να βρω την άκρη
Δε θα είσαι εκεί τα ίχνη σου μια γκρίζα μοναξιά

Αυτά που μασ δένουν αυτά μασ πονούν
Μην κλαισ δε φταισ
Κανένασ δε γνωρίζει τ' αύριο δεν ορίζει
Κράτα μόνο τισ στιγμέσ αυτέσ που αγάπησεσ στο χθεσ

Κοίτα τα σύννεφα που μασ τυλίγουν
Μια μπόρα που δε θα κρατήσει
Βαθιά στον ορίζοντα ο ήλιοσ φίλοσ
Τα μάτια μου θα κλείσω και θα σε κρατήσω εκεί
Σ' αγάπησα κι αυτό αρκεί

Τώρα που έρχονται οι νύχτεσ να ξυπνήσουν κάτι
Κάτι από κείνο το παλιό δικό μασ μονοπάτι
Θα περπατήσω στη σιωπή θα βρω την άκρη
Δε θα είσαι εκεί τα ίχνη σου μια γκρίζα μοναξιά

Αυτά που μασ δένουν αυτά μασ πονούν
Μην κλαισ δε φταισ
Κανένασ δε γνωρίζει τ' αύριο δεν ορίζει
Κράτα μόνο τισ στιγμέσ αυτέσ που αγάπησεσ στο χθεσ