หน้าร้อนตอนเย็น, Vol. 1
ทุกอย่างเข้ามาเปลี่ยนฉันไปตามกาลเวลา
เสียงเพลงพาฉันเดินออกไป
พบตัวเองอีกทีอยู่ขบวนรถไฟ
เหมือนโลกทั้งใบเหวี่ยงให้ฉันล้มลง
หลับตาฟังเสียงหัวใจที่มันดังกว่าเสียงเพลง
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วเหลือเกิน
เมื่อฉันตอนยังวัยเยาว์โลกทั้งขาวสองเรา
ปันความรู้สึกให้กันคราวพระอาทิตย์ตกดิน
หัวใจเต้นขึ้นเร็วอีกที
นั่งนึกย้อนไปความทรงจำสีเทา
ออกมากองขึ้นทุกทีกับความรู้สึกข้างใน
ฉันต้องเดินต่อไปยังไง
อยากรู้เด็กน้อยคนนั้นต้องการอะไรกัน
อยากจะย้อนเวลากลับไปวันนั้น
พอตอนเย็นๆที่เราเดินเล่นด้วยกัน
ตอนเด็กๆผมไม่เคยต้องการให้ใครช่วยเลย
พอในตอนนี้มันเหนื่อยไม่รู้ต้องหันไปทางใด
พอตอนเย็นๆที่เราเดินเล่นด้วยกัน
ตอนเด็กๆผมไม่เคยต้องการให้ใครช่วยเลย
พอในตอนนี้มันเหนื่อยไม่รู้ต้องหันไปทางใด
อยากรู้เด็กน้อยคนนั้นต้องการอะไรกัน
อยากจะย้อนเวลากลับไปวันนั้น
พอตอนเย็นๆที่เราเดินเล่นด้วยกัน
ตอนเด็กๆผมไม่เคยต้องการให้ใครช่วยเลย
พอในตอนนี้มันเหนื่อยไม่รู้ต้องหันไปทางใด
พอตอนเย็นๆที่เราเดินเล่นด้วยกัน
ตอนเด็กๆผมไม่เคยต้องการให้ใครช่วยเลย
พอในตอนนี้มันเหนื่อยไม่รู้ต้องหันไปทางใด