Ton Anthropo Ton Lathos

Στα ξαφνικά ήρθεσ και μ' έκανεσ στον έρωτα και πίστεψα
Λίγο από 'μενα μεσ' τα μάτια σου αντίκρισα
Και έκανα χώρο για να μείνεισ πάντα εδώ

Σιγά σιγά την σκοτεινή πλευρά σου από έρωτα συνήθισα
Και τον εαυτό μου για χατίρι σου αδίκησα
Ηταν πολύ καλό για να 'ναι αληθινό

Τον άνθρωπο τον λάθοσ αυτόν αγάπησα
Τον άνθρωπο τον λάθοσ αγκάλιαζα με πάθοσ
Τον άνθρωπο τον λάθοσ αυτόν εμπιστεύτηκα
Κι ασ ήταν όλα λάθοσ κι ασ ήταν όλα ψεύτικα

Τον άνθρωπο τον λάθοσ αυτόν αγάπησα
Τον άνθρωπο τον λάθοσ αγκάλιαζα με πάθοσ
Τον άνθρωπο τον λάθοσ αυτόν εμπιστεύτηκα
Κι ασ ήταν όλα λάθοσ κι ασ ήταν όλα ψεύτικα

Στα ξαφνικά εκεί που νόμιζα πωσ ζούσα σε μια όαση
Μέσα στα μάτια σου αντίκρισα μια κόλαση
Στην επιφάνεια βγήκαν όλεσ οι πληγέσ
Σιγά σιγά αναρωτήθηκα αμα στ' αλήθεια ήθελα
Εγκλωβισμένοσ να 'μαι μέσα σε μια θύελλα
Και να κερδίζουν οι λύπεσ τισ χαρέσ

Τον άνθρωπο τον λάθοσ αυτόν αγάπησα
Τον άνθρωπο τον λάθοσ αγκάλιαζα με πάθοσ
Τον άνθρωπο τον λάθοσ αυτόν εμπιστεύτηκα
Κι ασ ήταν όλα λάθοσ κι ασ ήταν όλα ψεύτικα

Τον άνθρωπο τον λάθοσ αυτόν αγάπησα
Τον άνθρωπο τον λάθοσ αγκάλιαζα με πάθοσ
Τον άνθρωπο τον λάθοσ αυτόν εμπιστεύτηκα
Κι ασ ήταν όλα λάθοσ κι ασ ήταν όλα ψεύτικα