Κομμένα τηλέφωνα

Η θάλασσα και η στεριά σμίγουνε στο λιμάνι
Τα μυστικά των αστεριών διαβάζουν οι βυθοί
Καπνόσ ήταν το σώμα σου μαροκινό λιβάνι
Και πριν ροδίσει το πρωί για πάντα είχεσ χαθεί
Και πριν ροδίσει το πρωί για πάντα είχεσ χαθεί

Τα λόγια που είπεσ στη στεριά τα σκέπασε η σκόνη
Και τ’ άλλα τα θαλασσινά τα ήπιε το νερό
Όμωσ η μνήμη είναι σκυλί ορμάει και δαγκώνει
Κι η νύχτα ένα τηλέφωνο κομμένο από καιρό
Κι η νύχτα ένα τηλέφωνο κομμένο από καιρό