จันทร์เจ้าขา

ฉันเหมือนนกบาดเจ็บ
ที่บินหลงฟากฟ้า
เมฆดำมืดมิดหนาตา
มองหาหนทางไม่มี
คนจนก็คือคนจน
ขัดสนชั่วนาตาปี
ความรู้พื้นฐานไม่ดี
อาหารจะกินไม่มี
จึงเป็นอย่างนี้ชั่วกัปชั่วกัลป์

จันทร์เจ้าขาอาหารไม่พอ
ครูกับหมอบ้านฉันไม่มี
จันทร์เจ้าขาช่วยฉันสักที
แก้วแหวนมณีฉันไม่ต้องการ

ขออาหารพอกินก็พอ
ครูกับหมอสักคนดีดี
จันทร์เจ้าขาช่วยฉันสักที
แก้วแหวนมณีฉันไม่ต้องการ

ฉันเหมือนนกบาดเจ็บ
ที่บินหลงฟากฟ้า
เมฆดำมืดมิดหนาตา
มองหาหนทางไม่มี
คนจนก็คือคนจน
ขัดสนชั่วนาตาปี
ความรู้พื้นฐานไม่ดี
อาหารจะกินไม่มี
จึงเป็นอย่างนี้ชั่วกัปชั่วกัลป์

จันทร์เจ้าขาอาหารไม่พอ
ครูกับหมอบ้านฉันไม่มี
จันทร์เจ้าขาช่วยฉันสักที
แก้วแหวนมณีฉันไม่ต้องการ

ขออาหารพอกินก็พอ
ครูกับหมอสักคนก็ดี
จันทร์เจ้าขาช่วยฉันสักที
แก้วแหวนมณีฉันไม่ต้องการ

แก้วแหวนมณีฉันไม่ต้องการ (ฉันไม่ต้องการแก้วแหวนมณี)
แก้วแหวนมณีฉันไม่ต้องการ
แก้วแหวนมณีฉันไม่ต้องการ (ฉันไม่ต้องการแก้วแหวนมณี)