Προσμονή

Πίσω απ' το τζάμι το θαμπό
Κάποια γριούλα στέκει
Και τησ ζωήσ το όνειρο
Με στεναγμούσ ξεμπλέκει

Έχει δυο γιουσ δύο παιδιά
Κι οι δυο ξενιτεμένοι καιροί
Και νιώθει την καρδιά μαβή
Να τα προσμένει

Μια ανθισμένη μυγδαλιά
Χαμογελάει σε μια άκρη
Κάτι παιδιά μετράν φιλιά
Μα η γριά το δάκρυ