Οι πρώτοι λιχνιστές του αλωνάρη

Το καλοκαίρι είναι εδώ
Πιο βέβαιο κανένα χελιδόνι
Απ' όσο είναι η πάνδροσοσ η θάλλω η καρπώ
Ψιλέσ φωνέσ στου λιχνιστή τ' αλώνι

Το καλοκαίρι είναι εδώ
Με ψάθινο καπέλο και δρεπάνι
Στην ποδιά η πιο σπάνια ημερόβια ψυχή
Στα χείλη των παιδιών ανθεί βοτάνι

Στα χείλια πάνω τ' αλωνιού
Στα πιο καλοπνεούμενα τα μέρη
Σμίξιμο χαράσ τησ αλωνούσ θεάσ
Μα του νησιού τον πρώτο γίναν ταίρι

Το καλοκαίρι είναι εδώ
Μ' ασφόδελο μαλάχη διημερεύει
Σαν άστρο που πηγαίνει σε σταθερή τροχιά
Το φτερωτό του τ' άλογο ιππεύει

Στα πράγματα έχει υπόληψη
Περισσότερο από ότι οτιδήποτε άλλο
Να πω ότι στισ λέξεισ που μεγάλη διαφορά
Με βρίσκει από των σκέψεων το σάλο

Λέξεισ μονάχα οι διδαχέσ
Αυτό που μέχρι τώρα το ‘μποδίζει
Να βρει γαλήνη οι λέξεισ οι πολλέσ
Το στόμα του παιδιού παπαγαλίζει

Τα πράγματα τουσ το ζητούν
Και τώρα μεσ στη θεάρεστη παιδιά τουσ
Παίρνει το χέρι τουσ να βλέπει να μιλά
Τα μπερκέτια γέμουν την ποδιά τουσ

Το καλοκαίρι είναι εδώ
Πιο βέβαιο κανένα χελιδόνι
Απ' όσο είναι η πάνδροσοσ η θάλλω η καρπώ
Ψιλέσ φωνέσ στου λιχνιστή τ' αλώνι