ยามเมื่อลมพัดหวน
KUNWAT PHROMSATHIT, MONTAWAN SRIVICHIEN
จากคนละฟ้าจากคนละแผ่นดิน
กลับมาโบยบินข้ามไปสุดฟ้าจนได้พบกัน
อาจเป็นเพียงลมที่พาเราพบพาน
ให้เราได้รักกันและให้ฉันต้องฝืนใจลา
อาจเป็นเพราะรักที่ผ่านมากับลม
ผ่านมาเชยชมเพียงแผ่วพริ้วแล้วมันก็จางไป
เก็บความทรงจำเก็บงำในหัวใจ
อยู่เพียงเดียวดายในเมื่อรักจากไปพร้อมสายลม
เมื่อเป็นความรักที่ไม่อาจเผยใจ
เก็บมันเอาไว้เก็บมันเอาไว้ไม่อาจยอมให้เธอรู้
เมื่อใดที่ลมพัดให้ผ่านมาหน่อยได้ไหม
อยากให้คืนวันที่ดีเหล่านั้นได้หวนมา
เมื่อใดที่ลมหวนที่เธอจะกลับมาหา
เฝ้ารอเวลาที่ลมแห่งรักนั้นจะพัดพามาอีกครั้ง
เมื่อเป็นความรักที่ไม่อาจเผยใจ
เก็บมันเอาไว้เก็บมันเอาไว้ไม่อาจยอมให้เธอรู้
เมื่อใดที่ลมพัดให้ผ่านมาหน่อยได้ไหม
อยากให้คืนวันที่ดีเหล่านั้นได้หวนมา
เมื่อใดที่ลมหวนที่เธอจะกลับมาหา
เฝ้ารอเวลาที่ลมแห่งรักนั้นจะพัดพามาอีกครั้ง โน่โอเย้
มาอีกครั้ง ฮู้