Όμορφη πόλη άσχημα καίγεσαι

Ραγίζουνε οι δρόμοι απόψε από θυμό
Φωνέσ τρελά πουλιά γυρεύουν ουρανό
Ματάδεσ με πολιτικά στισ άκρεσ κόβουν την κίνηση

Κολλάει η ανάσα στο βραχνό μου το λαιμό
Βρωμάει το πρόσωπό μου μαλόξ & νερό
Κοιτάει μ’ απορία το βράδυ & ψάχνει εξήγηση

Σταδίου χαμηλά ακούω τρελά ουρλιαχτά
Ληγμένα δακρυγόνα στα εξάρχεια
Το χέρι μου γερά μη χαθούμε είναι ζόρι σου λέω

Το νου σου στα στενά γίνεται ντου ξαφνικό
Ρίχνουνε κρότου λάμψησ για εκφοβισμό
Το στόμα μου στεγνό αγωνία & καπνό αναπνέω

Όμορφη πόλη που άσχημα καίγεσαι ξανά
Φεύγει η ζωή & πάει χαράμι
Μα αυτό το κάτι που εδώ μέσα με πονά
Με αίμα το έγραψεσ στο τζάμι

Όμορφη πόλη που άσχημα καίγεσαι & κλαισ
Οι οθόνεσ ψέματα σου τάζουν
Είναι ο παράδεισοσ μακριά ότι κι αν λεσ
Γι’ αυτούσ που από μακριά κοιτάζουν

Σφυρίζουνε οι πέτρεσ η βιτρίνα κομμάτια
Τρεχάλα πάνω κάτω μην τρίβεισ τα μάτια
Σκουπίδια που καπνίζουνε παντού γκρεμισμένα παρτέρια

Γερά την αλυσίδα κρατήστε μη σπάσει
Αιμόφυρτη ελλάδα το παιχνίδι έχεισ χάσει
Η νύχτα ένασ κρότοσ χειροπέδεσ φοράει στ’ αστέρια

Καμμένα λεωφορεία πανικόσ κι ασφυξία
Μια νύχτα του 70’ ζωντανεύει η ιστορια
Η αθήνα μια τρελή που τρέχει πίσω στο χρόνο

Τελειώσανε τα λόγια & τα ψέματα
Κάποιοσ ριγμένοσ μεσ’ την άσφαλτο στα αίματα

Τι τον χτυπάτε ρε ένα πεσμένο παιδί είναι μόνο