Σε φοβάμαι

Κι όλο σε ψάχνω
Μεσ στουσ διαδρόμουσ
Του μυαλού μου να σε βρω
Μάταια όμωσ
Είσαι διάφανη και δε σε διακρίνω
Ξέρω οι άνθρωποι αλλάζουν
Την ώρα που πονούν
Πωσ να δικάσεισ
Αφού πονώ κι εγώ αυτή την ώρα
Δε θέλω να σε κατακρίνω

Μα σε φοβάμαι μα σε φοβάμαι
Πόσο φοβάμαι
Φοβάμαι φοβάμαι

Κι όλο σε βρίσκω
Έξω απ' την πόρτα
Τησ καρδιάσ μου να κοιτάσ
Και να γελάσ
Και να υποκρίνεσαι
Πωσ έχεισ καταλάβει
Είσαι ωραία έγχρωμη
Σαν του ήλιου το φωσ
Και φέγγεισ τόσο
Που μου καισ τ' αρνητικά
Τησ θύμησήσ μου
Αυτό το φωσ πωσ με τρομάζει

Και σε φοβάμαι και σε φοβάμαι

Πόσο φοβάμαι
Φοβάμαι φοβάμαι