Ο γλάρος και ο άνθρωπος

Πεσ μου γλάρε που γυρίζεισ όλη νύχτα κι είσαι μόνοσ
Θέλεισ να σε κουβαλάω να σε βλέπει ο κόσμοσ όλοσ
Απ’ αυτό που σου ζητάω θα κερδίσουμε κι οι δύο
Από σένα θέλω μόνο να γυρνάσ γύρω απ’ το πλοίο

Θε ν’ απλώνεισ τα φτερά σου σαν σε παίρνει τ’ αεράκι
Κι άμα στο ζητήσει ο κόσμοσ να χαμογελάσ λιγάκι
Τότε εγώ θα σε γεμίσω με πανάκριβα στολίδια
Θα χαρείσ φλουριά και δόξα χρήματα και μπιχλιμπίδια

Το φτερούγισμα άνθρωπέ μου άλλο αντάλλαγμα δεν έχει
Κι αν το σώμα μου γεράσει η ψυχή μου θα αντέχει
Τα λεφτά και τα στολίδια πάνω μου τι να τα κάνω
Στο βυθό θα με τραβήξουν κι από πλούτη θα πεθάνω

Εγώ έμαθα με λίγα να περνάω τον καιρό μου
Και σε μια μικρή ηλιαχτίδα βρίσκω μέσα το θεό μου
Όσα κι αν ανακαλύψεισ όσουσ θησαυρούσ κι αν σκάψεισ
Ένα πράγμα θα σου λείπει να μπορέσεισ να πετάξεισ